HIP HOP
–
Gdy w latach 80-tych XX wieku w Stanach Zjednoczonych stała się popularna muzyka hip hop i r&b narodził się nowy styl tańca hip hop. Obecnie jest to jeden z najpopularniejszych stylów street dance. Dynamiczne ruchy, izolacje ciała, płynność, feeling i bounce w ciele to coś co charakteryzuje ten styl. Można w nim również zauważyć elementy breakingu, lockingu czy poppingu.
BREAK DANCE
–
Jest to jeden z pierwszych stylów tańca zaliczanych do kultury Hip Hop. Taniec ten powstawał w jednej z dzielnic Nowego Jorku. Znany DJ Kool Herc grał na ulicy wiedział co grać by porwać ludzi do tańca. Najbardziej pasjonowało go tworzenie w muzyce „breaków”. Break beat to były momenty w muzyce, kiedy ustawały partie wokalne, a brzmiała jedynie perkusja. Było to coś nowego i spontanicznego. Tancerze to uwielbiali i tak z czasem powstawał nowy styl tańca breaking. Komercyjnie nazywany break dance. Tancerze tworzyli sobie bitwy taneczne polegające na pokazywaniu różnych gestów w kierunku przeciwnika. Z czasem tworzyli coraz bardziej skomplikowane figury. Jest to taniec, dość widowiskowy, który nie tylko uczy trudnych figur kojarzonych z akrobatyką, czy kręceniem się na głowie, ale wymaga on płynności i dynamiczności. Dzięki dużej ilości elementów siłowych i sprawnościowych, bardzo dobrze wzmacnia kondycję.
POPPING
–
To styl tańca ulicznego. To taniec potocznie nazywany „robota”. Od popera wymaga się ogromnej świadomości ciała czyli izolacji. Poping polega na spinaniu i rozluźnianiu w taki sposób, że tworzą one efekt „szarpnięcia”. Skąd akurat nazwa „popping”? Za każdym razem, gdy Boogaloo Sam wykonywał napięcie mięśni, wymawiał słowo „pop”. Kilka podstawowych ruchów: puppet – popper wykonuje ruchy, które przypominają poruszanie się marionetek. Roboting – tancerz porusza się, jakby był robotem. Miming – popper naśladuje mima, poruszając się w rytm konkretnej muzyki.
LOCKING
–
Radość, zabawa i Funk – tak w trzech słowa można opisać jeden z pierwszych tańców ulicznych lat 70-tych XX wieku. Kiedy to za czasów słynnego artysty Jamesa Browna była popularna muzyka funk & soul, tańczono wtedy locking. Płynne, miękkie ruchy w ciele przeplatane z zatrzymywaniem się, pozami. Z angielskiego lock – zatrzymać, zatrzasnąć. Stąd nazwa locking. Za twórcę tego stylu uważa się Dona Campebella. Będąc młodzieńcem nie potrafił dobrze tańczyć, miał swoje charakterystyczne zatrzymania. Z czasem inni zaczęli go naśladować. Gdy powstała pierwsza grupa „the Lockers” tak ten taniec stał się znany w Stanach Zjednoczonych. W tamtym czasie była moda na szelki, wysokie skarpetki i bluzki w paski. Wyglądało to zabawnie i taki przekaz był dla świata: zabawa i radość!
